LYCUS

I.

LYCUS

Boeotiae Rex, qui ANtiopam Nyctei Regis filiam uxorem duxit: quam postea cum a Iove in Satyrum converso compressam cognovisset, repudiavit, Dircenque uxorem duxit, quae verita, ne Antiopa cum Lyco in gratiam rediret, arctissimis eam in vinculis asservavit, quibus Iovis miseratione disslolutis, in Cithaeronem montem profugit, ubi Amphionem et Zethim peperit, qui postea a pastore, qui ipsos nutriverat, edocti, eum una cum uxore interfecêrunt. Vide Amphion, et Dirce.

II.

LYCUS

Dascyli fil. qui in Mariandynia regnavit, et Argonautas libentissime suscepit hospitio, cum quod a Graecis patrem suum Pelopem honoratum soiebat, tum quod Pollux Amycum, Priolae fratris Occisorem, Interfecerat. Vide Val. Flacc. Argon. l. 4. v. 173.

III.

LYCUS

Historicus Gr. Libyae et Siciliae Historiam condidit. Sub Ptol. Lago, σύγχρονος sic Demetrii Phalerei, cuius invidiâ Exstinctus est. Vide Suid. Voss. de Hist. Gr. l. 1. c. 12. Aliis poeta Comicus, Olymp. 86. non magni nominis.

IV.

LYCUS

Lysimachi Praetor, qui proditione Andronis Archipiratae Ephesum Regi suo adiecit. Polyaen. l. 5.

V.

LYCUS

Medicus nobilis Neapolitanus, de quo Plin. l. 20. c. 20.

VI.

LYCUS

Priami sil. Item unus ex Centauris. Est et fluv. Assyriorum, qui Tigri immiscetur.

VII.

LYCUS

Quinqvertio, qui motus molles edere solebat. Aristoph. Schol. in Crabr.

VIII.

LYCUS

Rex Libyae, qui cum hospites suos immolare consuevisiet, a Calirthoe filia proditus fuit. Nam cum haec Diomedem, qui, direptâ Troiâ, in Libyam tempestate delatus fuerat, amore deperiisiet, eum e vinculis emisit; At ille spreto salutis auctore, enavigavit. Ea autem ultro vitam laqueo finivit. Plutarch. Par.

IX.

LYCUS

Sycophanta Atheniensis, qui populo a Theseo suis legibus vivere iusso ac Democratiâ concessâ persuasit, ut eum urbe ostracismo expellerent. Meminit eius Scholiastes in Aristoph. Plutum Act. 3. Sc. 1.

X.

LYCUS

exul Thebanus, qui id temporis, quo Hercules ad inferos descenderat, rei bene gerendae occasionem sibi oblatam ratus, Creonte Occiso, regnum Thebanorum occupavit, cumque iam Megarae Herculis uxori vim inferte pararet, opportuno illius reditu oppressus est, ut latius videre est apud Senec. in Herc. Fur. Act. 5. v. 24.

XI.

LYCUS

fil. Pandionis, cui in distributione regionis Diacriae, pater Principatum attribuit. Aristoph. Crabron.

XII.

LYCUS

fluv. Asiae, non procul a Laodicea, qui cuniculis subterraneis absorbetur, ac rursus emergit. Ovid. Met. l. 15. v. 273.

Sic ubi terreno Lycus est epotus hiatu,

Exsistit procul hinc, alioque renascitur orbe.

Item alius Paphlagoniae, iuxta Heracleam Mariandynorum, in Pontum Euxinum illabens. Ovid. l. 4. de Ponto Eleg. 10. v. 47.

Huc Lycus, huc Sagaris, etc.

Virg. Georg. l. 4. v. 367.

XIII.

LYCUS

fluv. Germ. Rhaetos a Vindelicis disterminans. Ptol. Hîc Tillius a Gustavo Adolpho, iam ad Lipsiam memorabili praelio victus, secundâ clade affectus caesusque est, A. C. 1631. Alius Macedoniae. Alius Asiae min. Celaenas Phrygiae urbem interfluit: Licho. Alius Ciliciae. Plin. l. 5. c. 20. 27. et 29. et l. 6. c. 26. Strabo l. XI. p. 529. l. 12. p. 578. et l. 16. p. 737. Alius Siciliae, Platane Fazello. Halycus aliis, prope Heracleae ruinas. In mare Libycum se exonerat, 18. mill. ab Agrigento in Occ. In valle Mazarae. Alius circa Byzantium Cedreno, quem tradit ab Apollonio Tyaneo coactum, ne Byzantio inundationibus noceret. Alius Armeniae mai. non longe ab Araxe oriens; in Phasim delabitur. Alius Scythiae Eur. in paludem Maeot. influens, inter Cnemam et Hygrim urb. qui Lyces Flacco. Sagari vicinus.

XIV.

LYCUS

in Euphratem influens describitur Plin. l. 2. c. 103. l. 5. c. 24. et l. 31. c. 2. Liv. l. 38. c. 15. Hunc Leucum Λευκὸν Ptol. putat Abrah. Ortel. Sed Lycus etiam Curtio l. 3. c. 1. l. 4. c. 9. et 16. et Arriano l. 3. in Assyria hic est.

XV.

LYCUS

nobilis Troianus, unus ex comitibus Aeneae. Virg. Aen. l. 1. v. 225.

Nunc Amyci casum gemit, et crudelia secum.

Fata Lyci ———

XVI.

LYCUS

puer quidam ab Alcaeo dilectus. Horat. Carm. l. 1. Ode 32. v. x. et seqq.

Liberum et Musas, Veneremque et illi

Semper haerentem puerum canebat,

Et Lycum nigris oculis, nigroque

Crine decorum.